Alkoholizm jest problemem, który może dotknąć każdego, niezależnie od płci, pochodzenia i statusu społecznego. Jest to choroba powodująca nie tylko fizyczne, ale również psychiczne dolegliwości. Jej wyleczenie wymaga przede wszystkim świadomości posiadania problemu i silnej woli, gdyż jeden moment zawahania może spowodować, że chory doprowadzi się do ruiny. Nie jest to choroba genetyczna, a mimo to dzieci alkoholików są na nią szczególnie narażone.
Od lat powtarzamy formułkę: w ciąży nie pije się alkoholu
Nie jest to tylko powiedzenie. Płód w fazie rozwoju niezwykle łatwo przyswaja wszelkie składniki, dostarczane mu przez matkę, również alkohol. Im więcej go przyswoi, tym większe będzie miał problemy z rozwojem. Dzieci kobiet uzależnionych od alkoholu często rodzą się z alkoholowym zespołem płodowym. Jest to choroba, która wywołuje dysfunkcje neurologiczne i psychiczne. Ponadto dzieci osób pijących nadmierne ilości alkoholu, mogą urodzić się już od niego uzależnione.
Dziecko alkoholika na ogół jest samotnym świadkiem problemów rodziców, niezależnie czy piją oboje, czy tylko jedno z nich. Często zdarza się, że niepijący rodzic jest tak pochłonięty problemem partnera, że zaniedbuje dziecko, które czuje się przez to zaniedbane i niekochane. W pewnym momencie może nawet zacząć wierzyć, że nie zasługuje na miłość.
Jeżeli niepijący rodzic stara się ukryć problem alkoholowy w rodzinie, dziecko stara się robić to samo. Do tego dochodzi krytyka społeczeństwa, które nierzadko starając się pomóc wywołuje kolejne rany na psychice dziecka, które szybko uczy się nikomu nie ufać i ukrywać swoje uczucia. Dzieci alkoholików bardzo szybko dorosnąć, a jednocześnie mentalnie nie dorastają wcale, gdyż nie pozwala im na to mur, którym same się otaczają, aby nie zostać zranionym.
Dziecko alkoholika przez całą młodość odgrywa role, jest opiekunem rodziny, próbuje rozbawić bliskich, staje się kozłem ofiarnym, na którym się wyładowują, lub próbuje stać się niewidzialne. Wszystko to, aby uniknąć krytyki i problemów. Skutkiem tego jest problem z budowaniem relacji oraz życiem zarówno osobistym, jak i zawodowym.
Dorosłe dziecko alkoholika (DDA) wpasowuje się w rolę, którą odgrywało przez całą młodość, stając się idealnym szarym pracownikiem, który zrobi wiele, aby inni byli szczęśliwi. Jednocześnie jego przekonanie że nie zasługuje a miłość sprawia, że nie jest w stanie wytrwać w długotrwałym związku, a frustracja może doprowadzić do sytuacji, w której sam stanie się alkoholikiem.
Bez wsparcia i profesjonalnej terapii osoba taka sobie nie poradzi
Ludzie tacy stają się perfekcjonistami, którzy głęboko przeżywają każda porażkę, nie potrafią się cieszyć, są nieufne, boją się odrzucenia i często nie potrafią zadbać o własne potrzeb mimo że dbają o wszystkich wokół. Są to ludzie silni, którym udało się przetrwać w świecie, jakiego wielu z ich rówieśników ie jest w stanie sobie wyobrazić, a jednocześnie są oni bardzo krusi emocjonalnie.
Istnieją specjalne grupy wsparcia dla dorosłych dzieci alkoholików, gdzie uczą się oni zaufania i miłości do samych siebie. Bez tego nigdy nie będą mogli zbudować zdrowych relacji. Muszą również rozliczy się ze swoją destrukcyjną przeszłością i pogodzić z utratą dzieciństwa, które im odebrano. Kolejnym etapem jest przerwanie emocjonalne o uzależnienia od rodziców i stworzenie z nimi zdrowych relacji, jakie cechują rodzinę. Ostatnim etapem jest znalezienie prawdziwego siebie i tego, co chciałoby się osiągnąć. kiedy już się to ustali, można zacząć tworzyć plany na przyszłość i budować na nowo swoje życie.
Należy pamiętać,że problemy dorosłych dzieci alkoholików mają przede wszystkim charakter psychiczny, stąd też istotne jest, aby ich rozwiązaniem zajął się psycholog specjalizujący się w takich przypadkach, gdyż nieprzemyślana ingerencja w życie osoby z tak poważnymi problemami, może je pogłębić. Jak więc pomóc osobie, która jest dorosłym dzieckiem alkoholików? Najlepiej zaproponować wizytę u psychologa, lub w psychoterapeuty.
Często grupy wsparcia dla rodzin alkoholików organizowane są przy klubach anonimowego alkoholika. Pamiętajmy jednak, że nie można nikogo zmusić do terapii. A co, jeśli partner jest DDA? Należy zachować cierpliwość i powoli okazywać ,że może nam ufać. Istotne jet również, aby wielokrotnie upewniać się o intencjach takiej osoby tak, aby uwierzyła, że jej zdanie się liczy. w przypadkach konfliktowych warto również jasno przedstawiać swoje intencje. Nie krytykujmy takich osób za każdy popełniony błąd, warto natomiast chwalić je za sukcesy, aby wzmacniać ich pewność siebie.
